تفسیر سوره قدر آیه 4 و 5

قرآن کلام مبین است بنابراین دردرجه اول عامه مردم باید یک فهم ساده و روشن از این کلام درک کنند بدون واسطه مفرسان و چه معتبر خواهد بود که درعین حال معانی نهانی متعدد دیگری از این کلام مبین توسط مفسران بیان شود.
فهم ساده این سوره توسط عوام دلالت دارد براینکه از غروب آفتاب ملائکه و روح برروی زمین نازل می شوند و تا طلوع آفتاب در روی زمین حضوردارند. چون دراین سوره عمدتا از زمان صحبت می شود ( لیله القدر- الف الشهر-مطلع الفجر) برای عامه، مطلع الفجر همان طلوع خورشید تلقی می گردد . یک برداشت تفسیری ونه فهم عامه از مطلع الفجر که اخیرا بیان می شود این است که این نزول هر سال وتا زمان ظهور امام زمان ادامه پیدا می کند و بعد از آن این اتفاق قطع می شود. دیگری این معنی را می دهد
با توجه به گردش زمین و اینکه هرلحظه دریک نصف النهار طلوع آفتاب و همزمان در نصف النهار دیگر غروب آفتاب داریم اگر براساس فهم عامه قبل از اثبات کرویت زمین باشد نمی شود که دریک لحظه یکجا ملائکه نزول کنند به زمین و جای دیگر زمین را ترک کنند واین موضوع ثانیه به ثانیه تکرار شود. حتی اگر آن تفسیر تکرار موضوع تا ظهور امام زمان را هم درنظر بگیریم باز چون غروب آفتاب لحظه به لحظه در روی زمین تکرار می شود تا شرایط لیل بودن برای نزول ملائکه تامین شود. بنابراین ملائکه و روح باید لحظه به لحظه همچنان نزول کنند . از سوی دیگر درهرحال باید این ملائکه و روح یک زمانی بعد از نزول به زمین نهایتا زمین را ترک کنند تا در شب قدر سال بعد بتوانند به زمین نزول کنند. دراین صورت ملائکه و روح باید همزمان هم درشب یک قسمت و هم در روز قسمت دیگر درروی زمین باشند درصورتیکه برداشت عامه از سوره قدر این است که آن ها فقط در طول شب قدر روی زمین خواهند بود