استقرار عِلم و عَلَم در دل مؤمن
انسان اگر خودش را تحویل خداوند دهد مجرای فعل و کلام خداوند می‌شود.
️امیرمومنان علیه السلام بزرگترین نشانۀ خداوند
كَانَ أَمِيرُ‌الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ: مَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آيَةٌ هِيَ أَكْبَرُ مِنِّي.
وقتی عمل ربطی به خدا و ولایت نداشته باشد ارزشی ندارد مثل غبار در هواست.
️حجت خدا، باطن نشانه‌های الهی
هر بار خداوند نشانه‌ای برای انسانها قرار داد تا راه گم نشود، انسانها او را شهید کردند. اعتراض فرشتگان قبل از خلقت آدم هم از این باب بود، لکن ملائکه آن حلم و محبت الهی را نسبت به انسانها نداشتند.
امام زمان (عجل الله فرجه) در دوران غیبت نیز عَلَم هستند ولی ما درک نمی کنیم.
بهرۀ بشر در زمان غیبت از امام همچون خورشید پشت ابر است. گرچه ابر جلوی خورشید را گرفته اما ما از نور و گرمای خورشید استفاده می‌کنیم، فیض حضرت هم به ما می‌رسد؛ به برکت وجودشان روزی می‌خوریم و وقتی دعا می کنیم آمین می‌گویند و گرنه هلاک می‌شدیم.
️موالیان صالح، نشانه‌های خداوند در آخرالزمان
خداوند در دورۀ آخرالزمان اولیائی قرار می‌دهد که بر قدم اهل‌بیت علیهم السلام هستند نظیر حضرت سلمان.
️طریقۀ عَلم شدن
طریقۀ اولیاء شدن هم به ما آموخته‌اند: (فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي) راهش تبعیّت و پیروی حقیقی است.
تبعیّت مطلق، زمانی محقق می‌شود که دل انسان هم با سائر جوارح همراه باشد. چنین افرادی در عصر غیبت حجت علیه السلام، عَلم و نشانۀ پروردگار و جزء بندگان صالح او هستند.
مؤمن، نشان خدا و اهل‌بیت علیهم السلام
این بندگان مؤمن مثل مردم عادی زندگی می کنند، اما وقتی کنارشان می‌نشینید احساس می‌کنید که نور خدا و اهل‌بیت علیهم السلام در وجود آنها است.
در قلب ولیّ خدا، خدا قدم گذاشته و انسان در مجلس آنها در محضر خدا و اهل‌بیت علیهم السلام است.
️تقرّب هرچه بیشتر به اهل‌بیت علیهم السلام
شیرین‌ترین چیز دنیا این است که روز به روز توجّهمان به اهل بیت علیهم السلام را بیشتر کنیم و بر این مطلب سفارش شده است. توجه به اهل‌بیت علیهم السلام سبب انس و قرب هرچه بیشتر با آنها و شکل گرفتن دنیا و آخرت ما به این شکل است.
برخی هر روز آن هم صبح و شام یاد اهل‌بیت علیهم السلام هستند؛ این افراد در آخرت هم همین‌طور هستند.
️لزوم مجالست با نشانه‌های خدا
قَالَتِ الْحَوَارِيُّونَ لِعِيسَى: يَا رُوحَ اللَّهِ، مَنْ نُجَالِسُ؟ قَالَ: مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ، وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ، وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي الْآخِرَةِ عَمَلُهُ.
مثل خداوند در سایۀ اطاعت محض
عَبْدِي أَطِعْنِي أَجْعَلْكَ مَثَلِي؛ أَنَا حَيٌّ لاَ أَمُوتُ أَجْعَلُكَ حَيّاً لَاتَمُوتُ، أَنَا غَنِيٌّ لاَ أَفْتَقِرُ أَجْعَلُكَ غَنِيّاً لَاتَفْتَقِرُ، أَنَا مَهْمَا أَشَاءُ يَكُونُ أَجْعَلُكَ مَهْمَا تَشَاءُ يَكُونُ.
فراز دهم: نظرِ خدایی (أُولَئِكَ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَىالْمَخْلُوقِينَ بِنَظَرِي إِلَيْهِمْ)
این بندگان آن‌قدر محو در خدا شده¬اند که نگاهشان به مخلوقین نگاه خداوند است.
️معانی فقره
معنای اول: نظر و علم باطنی: به همان کیفیتی که خداوند علم به باطن مخلوقین دارد و به آنان نظر می کند، این بندگان مؤمن نیز مانند خداوند نگاه می کنند.
معنای دوم: نظر رحمت: همانطور که خداوند با نظر رحمت به همه بندگانش نگاه می کند اینها هم به مردم با همان نظر محبت خداوند نگاه می کنند.
معنای سوم: نظر خدا: بندگان مؤمن آن‌چنان در خدا محو شده‌اند که وقتی نگاه می‌کنند گویا خدا نگاه نموده است.
️روایات
روایت اول: روایت قرب نوافل
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: مَنْ أَهَانَ لِي وَلِيّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِي، وَ مَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدٌ بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ، وَ إِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ؛ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ…
در مورد واجبات همین مطلب کافی است که باطن نمازهای پنچگانه، پنج‌تن آل عبا علیهم السلام هستند.
نگاه خدایی در این سه عمل
تأکید امام زمان علیه السلام بر سه چیز: نافله، نافله، نافله؛ عاشورا، عاشورا، عاشورا؛ جامعه، جامعه، جامعه.
نماز شب از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. باطن نماز شفع، پنج‌تن علیهم السلام هستند.
زیارت جامعه که ارتباط با همۀ اهل‌بیت علیهم السلام است. ما باید پیوسته در زیارت چهارده معصوم علیهم السلام باشیم. مرحوم کشمیری فرموده‌اند: «زیارت حضرت معصومه علیها السلام که می‌روید زیارت جامعه بخوانید».
اما فقط یک ارتباط خاص هست و آن زیارت عاشورا است. فرموده‌اند: از هر جا خواستید