مجلس پنجم: قلب حرم خدا و اهلبیت علیهم السلام

نکتۀ پانزدهم) خدا و اهلبیت علیهم السلام در حریم دل:

سالک باید حقیقت توحید و ولایت را دور مپندارد، و به درون دل  رود تا برون ز گِل آید؛ و خدا و اهلبیت علیهم السلام را در حریم دل دریابد که «القلب حرم الله» .

گوئی تفاوت آن دسته که توحید و ولایت را از خود دور پنداشته‌اند، با آن جماعتی که خدا و اهلبیت علیهم السلام را در درون دل خود می‌نگرند، تفاوت زمین است تا ثریّا؛ بلکه اگر نیک بنگری خدای تعالی و اهلبیت علیهم السلام را در درون دیدن، بالاتر و برتر از آن است که ایشان را قریب بدانی، «واعلموا أنّ الله یحول بین المرء و قلبه».

نکتۀ شانزدهم) نهایت سیر، فنا در احدیت:

«قلۀ قاف» اشاره به احدیت حق‌تعالی است و نهایت درجۀ سیر انسان کامل، فناء در احدیت است؛ حال، برخی احدیت را مقام ذات می گیرند، و برخی دیگر، مقام احدیت را مقام اسقاط جمیع تعیّنات دانسته و مقام هویت غیبیّه را مقام ذات می‌دانند؛ چرا که مقام ذات، تعیّنی ندارد، حتّی تعیّنِ اطلاق و بی تعیّنی.

نکتۀ هفدهم) کلمات اهل معرفت:

دوستان اهلبیت علیهم السلام باید کلمات عالمان صاحب نفس و اساطین معرفت و اکابر شیعه را، آرام آرام بخوانند تا بتوانند کلماتی را که ایشان  از اهل بیت علیهم السلام اخذ نموده اند، بر حقایق تطبیق دهند، و متوجه ظرائف کلامشان شوند. چرا که سبک اهل معرفت نیز، همین بوده است. این طریقه و روش نباید قطع بشود؛ چنان که اصحاب حدیث، اجازه ی روایت داشتند، اصحاب معرفت نیز، کلماتی داشتند که اسرار توحید و ولایت است و از این رو مکتوب نشده یا مکتوبش پنهان گردیده است.