مجلس سوم: عفو و عطوفت در هنگامۀ نبرد

فهرست مطلب

اوج عفو و عطوفت سیدالشهدا علیه السلام:

نقل شده است که هنگامی که شمر روی سینه حضرت علیه السلام نشست و اراده کشتن آن جناب را داشت، لبهای مبارک آن جناب حرکت می کرد، شمر فکر کرد که او را نفرین می کنند، چون سر خود را پیش برد شنید که حضرت علیه السلام می‌فرماید :

«خداوندا من به عهد خود وفا کردم و جان را در راه تو نثار نمودم تو نیز به عهد خود وفا کن و گناهکاران امت جدم را به من ببخش و می دانم که در عهد تو خلافی نیست. هاتفی ندا داد که ما هم به عهد خود وفا نمودیم.»[1]

نکشتن دشمنی که در صلب او مومنی باشد:

در کبریت احمر نقل شده است که سیدالشهدا علیه السلام در حمله های خود بعضی اهل کوفه را (با اینک می توانستند او را بکشند) نمی کشتند، علت آن را از حضرت پرسیدند. فرمود : آنکه در صلب او مومنی باشد نمی کشم.[2]

امام سجاد علیه السلام می‌فرمایند: روز عاشورا کسانی را دیدم که به پدرم نیزه (یا شمشیر) می زند و آن حضرت متعرض آنها نمی شد، چرا که امامت به من منتقل شد، دانستم که چون از محبین ما در صلب آنها بود پدرم آنها را نمی کشت.[3]

توضیح: اینکه از امام زین العابدین علیه السلام نقل شده که فرمودند: «کسانی را دیدم»، چه بسا دید باطنی بوده و باید دانست که آن حضرت در آن هنگام که داخل خیام و در بستر افتاده‌اند، نه تنها وقایع مقتل، بلکه تمام عوالم خلقت را مشاهده می‌نمودند.

و شبیه همین در داستان جنگ امیر مومنان علیه السلام و مالک اشترعلیه الرحمة و الرضوان نقل شده که حضرت علیه السلام به مالک اشتر فرمود: من تا هفت نسل پشت هر یک از آنها را می نگریستم، اگر در نسل ایشان مؤمنی بود او را نمی کشتم.

 

 

[1] سحاب رحمت ص 53 به نقل از ( ریاض الشهادة 2/31- تذکرة الشهداء /13)

[2] سحاب رحمت ص 584

[3] سحاب رحمت ص 584 – معالی السبطین ج 2 ص 17

به اين مطلب امتياز دهيد

اين مطلب را به اشتراك بگذارید

اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از شما متشكریم

عضويت شما در سايت با موفقيت انجام شد

5/5

ايميل ها بزودی برای شما ارسال می شوند