مجلس اول: نسیم رحمت و فطرت موجودات

فهرست مطلب

نفحات إلهیّه

عن رسول الله صلی الله علیه و آله: «إن لربكم فی أیّام دهرکم نفحاتٌ ألا فتعرّضوا لها و لا تعرضوا عنها». (بحار الأنوار ج84، ص267؛ المراقبات، ص4)

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت است که براى پروردگار شما در ایام دهر و دوران عمرتان نسيم هاى رحمتى است، بهوش باشيد و خود را در معرض آنها درآوريد و از آن‌ها اعراض ننموده و رو برنگردانید.

گاه نسیم ‌هایی از عالم بالا و از عالم قدس به طرف شما می‌وزد، خدا می‌فرماید: به طرف این نفحات الهی رو نمایید، دل‌ هایتان را بگشایید تا این نسیم‌ ها قلبتان را بنوازد و از این نفحه های روحانی اعراض نکنید، مبادا رویتان را برگردانید، مبادا حواسّتان به دنیا مشغول باشد، با قلب و جان خود از این نفحات الهیّه بهره ببرید. این نسیم وقتی به جان انسان بخورد انسان را عوض نموده، و او را به مقصد اصلی می‌رساند.

آیۀ فطرت

خدا در قرآن می‌فرماید: «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ»[1]  به این دين مستقیم بنما! همان فطرت و سرشتى كه خداوند مردم را بر آن آفريده است هيچ دگرگونى در آفرينش خداوند راه ندارد اين است دين استوار و پایدار اما بيشتر مردم نمی ‏دانند.

خدای متعال به همۀ ما انسانها می‌فرماید: من دین قیّم خود را به شما معرّفی می‌نمایم، آیا می‌دانید دین قیّم و پابرجای من چیست؟ دین قیّم، فطرت و خلقت شما است، خداوند این خلقت را به خودش منسوب می‌نماید و می‌فرماید: (فِطْرَتَ اللَّهِ) آن خلقتی که من آفریدم؛ یعنی خلقت تو به من منسوب است، به طرف آن فطرت رو کن؛ می‌فرماید: من دین را بر اساس خلقت موجودات قرار دادم. هر حکمی که در دین آمده، بر اساس فطرت و خلقت است، هر دانش و معرفتی که در دین بیان شده، منطبق با اسرار خلقت بوده و دامنۀ معارف و احکام دین، از تمامی کلیات و جزئیات عوالم خلقت حکایت می‌نماید، آن هم نه فقط حکایت از خلقت انسان‌ها بلکه حکایت از خلقت و فطرت همه‌ی موجودات.

خداوند متعال می‌فرماید: فطرت و خلقت همۀ موجودات، همان دین پابرجای الهی است، اگر چیزی را خداوند حرام نموده، بر اساس فطرت است؛ چرا که خداوند تمام خصوصیّات و آثار آن شیئ را در نظر گرفته و تمام صفات و خصوصیّات شما را هم در نظر آورده و سپس این شیئ را بر شما حرام می فرماید.

هر انسانی عوالم سبعۀ نفسانیّه دارد؛ یعنی علاوه بر بدن، هفت مرحله و مرتبۀ باطنی دارد، مرحلۀ نفس، عقل، قلب، روح، سرّ، خفی، اخفی. خداوند همۀ این هفت مرحلۀ حقیقت انسانی را در نظر می‌گیرد، اگر خیر و صلاح انسان در امری باشد وانجام آن، در مسیر رشد و تعالی او باشد، خداوند آن امر را واجب یا مستحب نموده، امّا اگر برای او ضرری داشته، خداوند حکم به حرمت آن می‌نماید. پس دین همان فطرت شماست. انبیاء علیهم السلام آمده‌اند تا این فطرت زیبا را از درون انسان بیدار کنند و نشان دهند که نور خدا در فطرت انسان است. (فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ) خدا می ‌فرماید: در این خلقت الهی هیچ تبدیلی نیست، گمان نکنید فطرت و خلقت شما عوض خواهد شد، خلقت و فطرت شما ثابت است و لذا احکام دین و معارف دین هم عوض نمی ‌شود، خدا خودش به شما خبر داده، دین قیّم خدایی که هرگز عوض نمی ‌شود همین است، این دین فطری، ظهور همان نور فاطر است، چرا که خداوند ظهور خود را، درون فطرت گذاشته است.

نور توحید در فطرت و جان شماست؛ و گوئی خدای تعالی شما را مخاطب نموده، و می فرماید: من خودم را درون شما گذاشتم، چرا که من شما را دوست دارم و می‌ خواهم هر گاه در وجودتان فرو رفتید و درون و نهان وجود خود را دیدید، مرا ببینید؛ این حقایق را درون فطرتتان گذاشتم، و می ‌خواهم از من جدا نباشید، پس شما نیز به سوی فطرتتان، روی آرید تا مرا درون دلهایتان مشاهده نمایید.


[1]–  سوره‌ی روم: 30.

به اين مطلب امتياز دهيد

اين مطلب را به اشتراك بگذارید

اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از شما متشكریم

عضويت شما در سايت با موفقيت انجام شد

5/5

ايميل ها بزودی برای شما ارسال می شوند